We hebben ons vervreemd van de dood, dit terwijl we meerdere keren in ons leven met rouw worden geconfronteerd. Mijn naam is Odile en tijdens mijn afstudeerproject aan het Amsterdam Fashion Instituut heb ik mij verdiept in het rouwproces. Doordat ikzelf nog nooit niemand in mijn nabije omgeving ben verloren, ontstonden er ongemakken tijdens gesprekken waar het ging over de dood. Waardoor mijn angsten om mijn dierbare te verliezen steeds groter wordt.

Door onderzoek te doen kwam ik erachter dat door de sociale druk die deze snelle wereld ons oplegt, het taboe rondom rouwen steeds groter lijkt te worden, en haast zijn vervreemd van het rouwproces. En om deze reden ben ik mij gaan verdiepen hoe men dit vroeger deed in tijden van de klederdracht.

Door middel van mijn textielcollectie laat ik zien hoe het rouwproces gepaard gaat met emoties. Met als doel om als een warme deken van troost te dienen. Dit zorgt voor een emotionele band tussen de drager en het kledingstuk.Hierdoor dragen we zorg dat naast verhalen en gedachten we ook middels kleding onze dierbaren niet vergeten en liefhebben tot in de eeuwigheid. Door mijn afstudeerproject probeer nu juist het gesprek aan te gaan met nabestaande in plaats van wat ik eerder deed te ontwijken.

Na mijn afstuderen heb ik een pizzeria overgenomen waar ik mijn twee passies koken en textiel met elkaar verweef. Dinsdag en Donderdag open voor heerlijke houtoven pizza’s. En de rest van de dagen te vinden in mijn atelier waar ik werk aan opdrachten, vrij werk en het rouwproces personaliseer.